ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ MD,MSc,MBA

Υποσπαδίας είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία δεν δημιουργείται κατά την εμβρυϊκή ζωή το τελικό τμήμα της ουρήθρας

(κανάλι-σωλήνας που αρχίζει από την ουροδόχο κύστη και φυσιολογικά καταλήγει στην άκρη της κεφαλής-βαλάνου του πέους).

Με αυτόν τον τρόπο, το στόμιο της ουρήθρας από το οποίο ουρεί το παιδί δεν ευρίσκεται στην κορυφή του πέους αλλά στην

κάτω επιφάνεια αυτού.
Μαζί με το τελικό τμήμα της ουρήθρας, σχεδόν πάντα δεν δημιουργείται και το κάτω μέρος της ακροποσθίας, με αποτέλεσμα

η βάλανος να καλύπτεται μόνο στο άνω μέρος αυτής. Η ακροποσθία στις περιπτώσεις αυτές είναι σαν μια κουκούλα ενός μπουφάν.

Τέλος πολλές φορές συνυπάρχει και κάμψη του πέους η οποία χρειάζεται διόρθωση.
Τα είδη του υποσπαδία:
Όσο πιο χαμηλά ευρίσκεται το στόμιο της ουρήθρας, τόσο πιο σοβαρός είναι ο υποσπαδίας και τόσο πιο δύσκολη είναι η

χειρουργική του διόρθωση.
Α. Βαλανικός υποσπαδίας
Εδώ το στόμιο της ουρήθρας ευρίσκεται ολίγο κάτωθεν της φυσιολογικής του θέσης, μέχρι την βάση της βαλάνου
Β. Πεϊκός υποσπαδίας
Εδώ το στόμιο της ουρήθρας ευρίσκεται στον κορμό του πέους, σε άνω-μέση ή κάτω πεϊκή θέση.
Γ. Πεο-οσχεϊκός υποσπαδίας
Εδώ το στόμιο της ουρήθρας ευρίσκεται στα όρια πέους-οσχέου (σακουλιού που περιέχει τους όρχεις).
Δ. Οσχεϊκός υποσπαδίας
Εδώ το στόμιο ευρίσκεται στο όσχεο, κάτωθεν του κορμού του πέους.
Ε. Περιναϊκός υποσπαδίας
Εδώ το στόμιο της ουρήθρας ευρίσκεται κάτωθεν του οσχέου και προ του πρωκτού.
Σπανίως η ακροποσθία είναι ολόκληρη και η ατέλεια φαίνεται μόνο όταν το παιδί αρχίζει να αποκαλύπτει την βάλανο του, κατεβάζοντας το πετσάκι.
Όσο πιο σοβαρός είναι ο υποσπαδίας, τόσο πιο μικρό είναι το πέος του παιδιού και τόσο περισσότερο υπάρχει πιθανότητα συνύπαρξης κάμψης. Σε αυτήν την περίπτωση, υπάρχει κύρτωση του κορμού του πέους προς τα κάτω. Όσο πιο σοβαρή είναι η κάμψη του πέους, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η χειρουργική επέμβαση αποκατάστασης.
 

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Η επέμβαση για την διόρθωση του υποσπαδία λέγεται ουρηθροπλαστική και γίνεται υπό γενική αναισθησία και γύρω ή μετά τα πρώτα γενέθλια του παιδιού.
Το παιδί κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής του μεγαλώνει με εκρηκτικούς ρυθμούς. Μέχρι τα πρώτα γενέθλια του, το παιδί τριπλασιάζει το μέγεθος του. Είναι λοιπόν λάθος να χειρουργείται ο υποσπαδίας πριν τα πρώτα γενέθλια, διότι το πέος θα πρέπει να αποκτήσει ένα ικανοποιητικό μέγεθος, ούτως ώστε τα ποσοστά επιτυχίας της επέμβασης να είναι τα μεγαλύτερα δυνατά. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια, συχνά πριν την διόρθωση του  υποσπαδία, γίνεται κάποιες φορές μια ορμονοδιέγερση του πέους με 1 έως 3 ενέσεις τεστοστερόνης (ανδρική ορμόνη). Η τεστοστερόνη μεγαλώνει επιπλέον το πέος αλλά και δημιουργεί μια καλύτερη τοπική θρέψη των ιστών. Η ορμονοδιέγερση απευθύνεται κυρίως στους σοβαρούς υποσπαδίες. Με την ορμονοδιέγερση έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια πολύ τα ποσοστά επιτυχίας των επεμβάσεων αυτών.
Τεράστια σημασία έχει στα ποσοστά επιτυχίας των επεμβάσεων αυτών η εμπειρία του χειρουργού. Οι υποσπαδίες πρέπει να χειρουργούνται από χειρουργούς με υψηλού βαθμού εξειδίκευση στις επεμβάσεις αυτές, ειδάλλως τα ποσοστά επιτυχίας των επεμβάσεων είναι πολύ πιο χαμηλά. Το 28% των παιδιών με υποσπαδία που χειρουργούνται σε εμάς είναι ξαναχειρουργημένα αλλού χωρίς να έχει επιτευχθεί ο σκοπός της επέμβασης.
Σκοπός της επέμβασης είναι να έλθει το στόμιο της ουρήθρας στην κορυφή του πέους και να διορθωθεί η κάμψη, όταν αυτή είναι τόσο σοβαρό που να δυσκολεύει σε μεγαλύτερη ηλικία την διείσδυση στον κόλπο της γυναίκας.

Σε ότι αφορά την ακροποσθία, η οποία είναι μισή, στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται πλήρης αποκατάσταση αυτής στον ίδιο χειρουργικό χρόνο, με αποτέλεσμα και εξωτερικά η μορφολογία του πέους να είναι εντελώς φυσιολογική. Στις περιπτώσεις των χαμηλών-σοβαρών υποσπαδιών, σχετικά συχνά η ημιακροποσθία του πέους «θυσιάζεται», διότι από τους ιστούς της κατασκευάζεται το κομμάτι της ουρήθρας που λείπει, με αποτέλεσμα μετά την επέμβαση η βάλανος του πέους να είναι στον εξωτερικό χώρο, όπως είναι σε έναν άνθρωπο που είχε φίμωση και έκανε περιτομή.

​

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ-ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Η διάρκεια νοσηλείας του παιδιού εξαρτάται από την σοβαρότητα του υποσπαδία.
Α. Οι βαλανικοί υποσπαδίες χειρουργούνται χωρίς καθετήρα και χωρίς νοσηλεία. Το παιδί παραμένει μόνο 3 ώρες στο νοσοκομείο και τα ποσοστά επιτυχίας των επεμβάσεων αυτών ανέρχονται στο 97%.
Β. Οι άνω έως μέσοι πεϊκοί υποσπαδίες, χειρουργούνται με μόνο μια νύκτα παραμονή του παιδιού στο νοσοκομείο με καθετήρα που αφαιρείται 20 ώρες μετά το χειρουργείο. Την επομένη της επέμβασης ο καθετήρας αφαιρείται και το παιδί γυρίζει σπίτι του. Τα ποσοστά επιτυχίας των επεμβάσεων αυτών ανέρχονται στο 96%.
Γ. Οι κάτω πεϊκοί και οσχεϊκοί υποσπαδίες, χειρουργούνται με 4-6 ημέρες παραμονής του παιδιού στο νοσοκομείο με καθετήρα. Τα ποσοστά επιτυχίας των επεμβάσεων αυτών ξεπερνά κατάτι το 90%.
Σε περίπτωση αποτυχίας, χρειάζεται μια επανεπέμβαση η οποία γίνεται τουλάχιστον 8 μήνες μετά την πρώτη επέμβαση και η οποία ευτυχώς στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι σαφώς μικροτέρας διάρκειας από την πρώτη επέμβαση.
Συχνότερες επιπλοκές είναι η δημιουργία συριγγίου (τα ούρα εξέρχονται και από μια δεύτερη τρύπα κατά μήκος της ουρηθροπλαστικής), η διάσπαση της κοιλιακής συρραφής της ακροποσθίας και η στένωση της νέας ουρήθρας.
Τα συρίγγια συρράπτονται-κλείνονται συνήθως χωρίς νοσηλεία και χωρίς καθετήρα μετεγχειρητικώς.
ΑΠΩΤΕΡΗ ΖΩΗ
Τα παιδιά που έχουν χειρουργηθεί για υποσπαδία πρέπει να έχουν έναν έλεγχο στην ηλικία των 14 ετών. Ευτυχώς η παθολογία του υποσπαδία δεν επηρεάζει την λειτουργία της στύσης με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να έχουν μια ενήλικη φυσιολογική ζωή. Μόνο πρόβλημα μπορεί να είναι το μέγεθος του πέους για το οποίο επίσης μπορεί να γίνει κάτι με την συνεργασία των παιδο-ενδοκρινολόγων.